Miasto zostało założone w V wieku na bagnistych wyspach Laguny Weneckiej przez mieszkańców stałego lądu szukających schronienia przed Wizygotami i Hugenotami. Jest jedynym na świecie miastem zbudowanym w całości na wodzie. Obecnie składa się z dwóch części: starszej (tzw. Wenecji właściwej) położonej na 118 wyspach rozdzielonych ok. 150 kanałami, przez które przerzucono ok. 400 mostów i młodszej, położonej na stałym lądzie. Komunikację wewnętrzną zapewniają łodzie, barki, tramwaje wodne oraz gondole. Wenecja jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Atrakcje turystyczne Wenecji

Plac św. Marka

Piazza San Marco jest sercem Wenecji wokół którego znajduje się najwięcej zabytków, takich jak: Pałac Dożów, Bazylika Św. Marka, Wieża Zegarowa, budynki starej i nowej Prokuracji, Kampanila (dzwonnica św. Marka ).

Pierwszego rozplanowania placu dokonano w IX wieku, kiedy to powstawała pierwsza bazylika św. Marka. Na przestrzeni wieków był on kilkakrotnie przebudowywany. Obecny kształt pochodzi z początku XVIII stulecia. Wtedy też zmieniono nawierzchnię placu z czerwonej cegły na szary kamień trachitowy. Od samego początku plac był ważnym miejsce różnych wydarzeń i uroczystości. Na nim m.in. odbywała się uroczystość "zaślubin z morzem" podczas święta Wniebowstąpienia.

Bazylika św. Marka

Bazylika nosi imię ewangelisty, którego szczątki Wenecjanie przywieźli z Aleksandrii w IX wieku.
Doża Giustiniano Participazio, ówczesny władca Wenecji, zbudował kościół aby umieścić w nim relikwie. W następnym wieku świątynia spłonęła, a pod koniec XI wieku zastąpiona została ogromną budowlą z pięcioma kopułami, którą można podziwiać do dziś.

Basilica di San Marco zbudowana jest na planie greckiego krzyża. Nad kolumnami mniejszych naw ciągną się tzw. matronei, czyli galerie dla kobiet, co związane było ze wschodnim zwyczajem nakazującym separacje kobiet. Dolną część ścian pokrywają marmury, a na sklepieniach i łukach znajdują się złociste mozaiki stąd też bazylikę nazywa się często Bscilia d'Oro (Złota). W świątyni znajduje się zabytek jubilerskiej sztuki bizantyjskiej - Pala d'Oro. Złoty Ołtarz z IX wieku jest wykonany ze złota, emalii i inkrustowany drogimi kamieniami. W skarbcu można podziwiać bezcenną kolekcję złotych i srebrnych przedmiotów z Bizancjum.

Pałac Dożów

Wzniesiony w XIV wieku z różowego marmuru, był oficjalna rezydencja dożów i siedzibą rządów w czasach republiki. Do pałacu prowadzi główna brama - Porta della Carta. Pałac Dożów to trzykondygnacyjny budynek obejmujący z trzech stron wewnętrzny renesansowy dziedziniec. Na dziedzińcu znajdują się Scala dei Giganti(Schody Gigantów) z XV wieku, na których odbywały się koronacje dożów. Pałac od strony nadbrzeża i Piazzetty di San Marco (placyku weneckiego) na parterze i na I piętrze posiada arkadowe loggie. Ściana II piętra jest ozdobiona płytami dwukolorowego kamienia.
Całość budowli zwieńczona jest ażurową attyką. Skrzydło usytuowane wzdłuż kanału Pałacowego łączy Most Westchnień z budynkiem nowego więzienia. Obecnie w gmachu Palazzo Ducale znajdują się muzeum Museo dell'Opera, które udostępnia turystom ekspozycją 42 oryginalnych kapiteli pochodzących z arkad na elewacjach zewnętrznych. Można zwiedzać również pomieszczenia pałacowe dekorowane freskami m.in. Veronesego i Tintoretta.

Most Westchnień

Most ten jest jednym z najbardziej znanych zabytków Wenecji, który łączy pomieszczenia pierwszego piętra Pałacu Dożów z budynkiem więzienia. Został zaprojektowany przez Antonio Contino. Jego budowę ukończono w 1614 roku. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielne korytarze, które udostępnione są dla turystów zwiedzających Pałac Dożów.

Ponte dei Sospiri zawdzięcza swoją sławę nie tyle formie architektonicznej, ale przede wszystkim XIX-wiecznym pisarzom opiewających go w swych dziełach. Przechodzący przez niego skazańcy z Pałacu Dożów do więzienia mieli ponoć wzdychać za utraconą wolnością, stąd nazwa - Most Westchnień. Legenda głosi, że pocałunek pod mostem ma zapewnić miłość aż po grób.

Kanał Grande

Kanał wije się przez miasto na długości 3,8 km i łączy wenecką lagunę z kanałem św. Marka przy Piazzetta di San Marco. Głębokość jego wynosi do 6 metrów, a szerokość od 30 do 60 metrów. Został wybudowany w XV wieku. Canale Grande rozdziela miasto na dwie części połączone trzema mostami: Ponte di Rialto, Ponte degli Scalzi i Ponte dell'Accedemia. Dawniej w okolicy kanału koncentrowało się życie handlowe miasta, aż do momentu gdy przeniesiono port w okolice placu św. Marka. Od tego czasu arteria wodna Wenecji stała się przede wszystkim atrakcją turystyczną, po której pływają gondole i tramwaje wodne tzw. Vaporetto.

Wieża Zegarowa

Wieża została zaprojektowana przez Maura Coducciego w 1496 roku. Środkowa część budowli powstawała w latach 1496-1499, natomiast dwie boczne w 1506 roku. Zegar na wieży wskazuje godziny, pory roku, fazy księżyca, oraz położenie Słońca w kolejnych znakach zodiaku. Na szczycie znajdują się dwie figurki Maurów, które co godzinę uderzają w dzwon. Ponad tarczą zegarową znajduje się Lew św. Marka, a pod nim Madonna z Dzieciątkiem. Tylko przez jeden tydzień, po święcie Objawienia Pańskiego pojawiają się na balkonie wieży dodatkowo figurki Trzech Króli.

Dzwonnica Św. Marka

Campanilla jest wierną repliką wieży, która zawaliła się w roku 1902. Jej wysokość wynosi 98,6m. Wieża pełniła funkcje dzwonnicy, latarni morskiej, wiatrowskazu i wieży strzelniczej. Według legendy na tej właśnie wieży słynny Galileusz zamontował swoją lunetę. Z dzwonnicy rozciąga się piękny widok na miasto i lagunę.

Kościół San Giorgio Maggiore

Kościół znajduje się na weneckiej wysepce San Giorgio. Został wybudowany przez Simeone Sorellę w latach 1597-1610, według projektu Andrea Palladio. Wnętrze jest trzynawowe, zwieńczone kopułą umieszczoną na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu. Nawy przykryte są sklepieniem kolebkowym. Na zakończeniu nawy głównej znajduje się wydłużone prezbiterium z oddzielonym kolumnami chórem. W białej fasadzie kościoła, ozdobionej kompozytowymi półkolumnami, w niszach umieszczone są posągi św. Jerzego, św. Stefana oraz dożów Wenecji. Wysoką dzwonnice dobudowano w 1791 roku. W wnętrzu San Giorgio Maggiore znajdują się nagrobki dożów weneckich i obrazy mistrzów renesansu np: Tintoretta.

Santa Maria della Salute

Bazylika znajduje się nad Kanałem Grande. Została wybudowana jako wotum dziękczynne po zakończeniu epidemii dżumy, zgodnie z dekretem senatu podpisanym 22 października 1630 roku przez dożę Nicolo Contarini. Kościół powstawał w latach 1631-1681, według projektu Baldassare Longhena, a jego konsekracja nastąpiła w 1687 r.
Bazylika stanowi przykład weneckiego baroku. Jest to budowla zaprojektowana na rzucie ośmioboku otoczonego arkadami i zwieńczona kopułą ustawioną na bębnie. Bazylika posiada sześć kaplic. We wnętrzu znajdują się obrazy słynnych artystów taki jak np.: Tycjan, czy Jacobo Tintoretto. Co roku (21 listopada) odbywa się uroczysta procesja dziękczynna za zdrowie miasta. Procesja przechodzi z placu św. Marka po pontonowym pomoście do Santa Maria della Salute.

Ca'd'Oro

Pałac jest jednym z najpiękniejszych przykładów gotyku płomienistego. Budowlę wzniósł Bartolomeo Bon w latach 1424-1430, na zlecenie bogatego kupca Marina Contariniego. Pierwotnie był pokryty płatkami złota stąd nazwa "Złoty Dom". Po licznych zmianach właścicieli w XIX wieku pałac znalazł się w posiadaniu barona Giorgia Franchettiego, który wyremontował mocno zdewastowaną budowlę. W 1915 roku właściciel przekazał obiekt miastu ze zgromadzonymi dziełami sztuki. W pałacu mieści się obecnie Galeria Franchetti.

Piazzetta di San Marco

Placyk usytuowany jest pomiędzy wybrzeżem Canale di San Marco, a placem św. Marka. Był nieoficjalnym miejscem spotkań polityków oraz widownią egzekucji, które odbywały się pomiędzy dwoma kolumnami ustawionymi w pobliżu nadbrzeżnego bulwaru.

Gallerie dell'Accademia

W tej galerii została wyeksponowana najwspanialsza na świecie kolekcja weneckiego malarstwa obejmująca dzieła Mantegni, Tintoretta, Belliniego, Giorgionego, Carpaccia, Tycjana ,Canaletta, Veronesego, uporządkowana chronologicznie.

Murano

Wyspa Murano usytuowana jest 10 min drogi z Wenecji w kierunku północnym. Położona jest na kilku wysepkach podzielonych kanałami. Jej powierzchnia to ok. 5 km kw., a liczba ludności wynosi ok. 8 tysięcy. Murano jest zamieszkane już od czasów starożytnych. Z tego okresu (VII w.) pochodzi romańska bazylika Santa Maria e Donato, która słynie z bogatych mozaik i tajemniczego nastroju wnętrza. Pod koniec XIII wieku Murano wyrosła na centrum wyrobu słynnego szkła weneckiego, ponieważ fabryki przenoszono tu z miasta w obawie przed pożarem.

Torcello

Torcello położona najdalej od Wenecji, jest najsłabiej zaludnioną i zdaniem wielu ludzi najciekawszą z weneckich wysp. Znajduje się na niej bizantyjska katedra z VII wieku, ozdobiona wielkimi średniowiecznymi mozaikami - "Najświętszą Marią Panną" w absydzie i "Sądem Ostatecznym" zajmujących całą zachodnia ścianę.

Burano

Na północny wschód od Wenecji leży wsypa Burano. Słynie z koronkowych wyrobów i jaskrawo pomalowanych domów. Znajduje się tu słynne muzeum koronki z kolekcją 68 tys. wzorów. Potocznie Burano nazywają "wyspą z krzywą wieżą". To określenie pochodzi od pochylonej dzwonnicy przy kościele św. Marcina. Na wyspie warto odwiedzić jedną z tutejszych gospod i zamówić zwyczajową "ombrę", czyli kieliszek lekkiego wina podawanego do zakąsek.